Պատմվածքը ինչ֊որ չափով ստի մասին է։
Պատմվածքը Օձավայի մասին է։ Իր դպրոցական տարիների, պատմությունների…
Ստի մեջ թաթախված Օձավան միևնույն է համբերատար էր։ Համբերատար էր, որովհետև Աոկիի ամեն արարքին դիմանում էր, չէր հանձնվում։ Աոկիի ներսում բնակվում էր նախանձը։ Նա սիրում էր ուշադրության կենտրոնում լինել, բոլորից բարձր, իսկ Օձվան ճիշտ հակառակը։ Երբ առիթ էր լինում և Աոկին վիրավորվում էր ինչ֊որ մեկի կողմից, նա դա չէր մոռանում, հիշաչար էր և ինչ֊որ բան էր փորձում ձեռնարկել։
Խոսք կա՝ փոս փորողը ինքն է ընկնում փոսը։ Եվ այդպես էլ Աոկիի դեպքում էր, նա քայլեր էր ձեռնարկում Օձավային թեկուզ հոգեպես վնասելու համար։
Պետք է ապրել բարության մեջ, դիմացինիդ տուր այն, ինչ կուզեիր քեզ տան։ Մի նախանձիր, վախեցիր մտքերիցդ, որովհետև միշտ չէ, որ մտքերը բարի ու լավն են։